Μία και σήμερα......

Προς:
Eύη Καφούρου,
tsaousa,
ΦΩΤΕΙΝΗ ΕΛΠΙΔΑ,
aa,
Ostrako,
Matziris Kostas,
homemade
Eυχαριστώ πολύ παιδιά ,νά΄στε καλα για τα καλά σας λόγια.
Τις τελευταίες μέρες τρέχω και δεν φτάνω.Πέμπτη πρωί πετάω για Θεσσαλονίκη και το βραδάκι σπίτι μου,στο Βόλο!
Θα λείψω κάποιες μέρες,αλλά κι από κει θα κρατήσω την επαφή μου με όλους σας.

Υ.Γ:Kώστα,θα τα πούμε από κοντά,ελπίζω.
Κι ακόμα ένα νέο που με κάνει ΠΟΛΎ ΧΑΡΟΎΜΕΝΗ!
Η κόρη μου τέλειωσε το Λύκειο,επιτέλους,με γενικό βαθμό 19.8/11!!και είμαι περίφανη γι΄αυτή!
Γειά χαράααααααααα!!!!!!!!!!!!!

ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΞΙΑΓΑΠΗΤΟΥ BLOG

Αυτό το βραβείο μου απονεμήθηκε από τον καλό μου φίλο Μουσικούλη και τον ευχαριστώ πολύ γι΄αυτό και με τιμά.Ακόμη καλούμε να το χαρίσω κι εγώ με τη σειρά μου σε άλλα 15 αγαπημένα μου blogs.Όμως επειδή δεν μου αρέσει να "ξεχωρίζω" τα blog που παρακολουθώ και ενημερώνομαι,με κάνουν και χαμογελώ,προβληματίζομαι,θαυμάζω τις σκέψεις τους,γι΄αυτό και θα το χαρίσω σε΄ΟΛΑ όσα έχω αναρτημένα.
Σίγουρα ένα είναι πιο ξεχωριστό για μένα αλλά αυτό θα το κρατήσω για μένα.(ίσως...)
Ευχαριστώ και πάλι τον Μουσικούλη.

Εν όψει διακοπών!

Τελικά κατάφερα να κλείσω εισητήρια και κάποιες μέρες άδεια(με ανοιχτή ημερομηνία....)
για τον αγαπημένο μου ΒΟΛΟ!Νιώθω εξαιρετικά,ανυπόμονα μετρώ αντίστροφα τις μέρες ως τις 2 ΙΟΥΛΙΟΥ.Σκέφτομαι πως το πρώτα πράγμα που θα κάνω μόλις πατήσω το πόδι μου εκεί είναι να πάρω τα κορίτσια μου,τον αγαπημένο μου πατέρα(μιας και η μάνα δεν ακολούθεί τέτοιου είδους εξόδους),τον αδερφό μου τον μικρό(που ακολουθεί..)και να πάμε σ΄ένα τσιπουράδικο.Εκεί θα βγάλουμε τα αποθημένα μας,τσιπουράκι και απίθανους μεζέδες και μουσική,όσο αντέξουμε! Μετά να κοιμηθώ για να συνέλθω και να αρχίσουν οι διακοπές μου από την επόμενη μέρα...Λαχταρώ να ξαναβρεθώ με τους γονείς μου που μου έλειψαν πολύ(πάνε και 3 χρόνια που έχω να τους δω)τα αδέρφια μου,το σπίτι μου,το Πήλιο και οι απερίγραπτες ομορφιές του,οι παραλίες μας....όλα!Σίγουρο επίσης είναι ότι τη δεύτερη νύχτα μου θα ξενυχτήσω με τ΄αδέρφια μου μέχρι το πρωϊ όσπου να πούμε τα νέα μας με κάθε λεπτομέρεια,να θυμηθούμε τα παλιά,να κλάψουμε και να γελάσουμε μέχρι δακρύων.Γιατί έτσι περνάμε όταν βρεθούμε με τα αδέρφια μου...πολλές φορές δεν χρειάζεται ούτε να πούμε κάτι,σκεφτόμαστε το ίδιο και γελάμε...ή κλαίμε!
Νιώθω υπέροχα που θα πάω,θα ανασάνω το ιώδιο της δικής μου θάλασσας,θα έχω επιτέλους κι εγώ την αγαπημένη μου μάνα να με φροντίζει,να μαγειρεύει,να μου φτιάχνει καφέ και να μου λέει:-Ξύπνα κορίτσι μου,σου έφτιαξα καφεδάκι.
Και να με χαϊδεύει απαλά στο μέτωπο.
Οταν δεν σου λείψουν όλες αυτές οι μικροχαρές της ζωής,δεν μπορείς να τις εκτιμίσεις κιόλας.Το μόνο που με στεναχωρεί είναι που δυστυχώς οι μέρες των διακοπών μας δεν ταιριάζουνε με τον αδερφό μου τον Τάκη που ζει στην Ολλανδία και έρχεται Ελλάδα αρχές Αυγούστου.Κι έχω να τον δώ ίσως και 9 χρόνια!Και θα μας λείπει από την παρέα με τα άλλα μου αδέρφια γιατί εκτός των άλλων,είναι ο σοφός της παρέας,ο δίκαιος Σολομώντας που λέω εγώ.Κι έχει μοναδικό χιούμορ.
Τέλος πάντων...
Φεύγω,φεύγω και είμαι πολύ χαρούμενη αν και είναι λίγο νωρίς,απλά δίνω στον εαυτό μου την ευχαρίστηση να χαίρεται ε΄να μήνα σχεδόν πριν,όσο γίνεται πιο πολύ.

Ο έρωτας με την YIAMAHA

Ήτανε κάποτε ένα 15χρονο κορίτσι χαμογελαστό,αισιόδοξο,γεμάτο ζωή που νόμιζε πως όλος ο κόσμος ήταν σαν κι εκείνη.Καλός,αθώος...
Ερωτεύτηκε ένα αγόρι ζωηρό,λίγο αλητάκι(εκπέμπει κι αυτό μια έλξη...),2-3 χρόνια μεγαλύτερό της,που είχε και μια μηχανή μεγάλου κυβισμού!(αυτό κι αν ήταν έλξη!).Έβγαιναν βόλτες με τις περέες τους,ο νεαρός ήταν περιποιητικός,την πρόσεχε,την φρόντιζε,την "κοιτούσε μες στα μάτια".Έτρεχαν επικύνδυνα με τη μηχανή κι εκείνη τον έσφιγκε πιο πολύ μες στην αγκαλιά της και χαμογέλαγε...Παραδινόταν στην αγάπη της και η αίσθηση της ελευθερίας που της έδινε ό αέρας πάνω στη μηχανή τα έκανε όλα να μοιάζουν ασήμαντα.Ακόμα και η ζωή της που κινδύνευε.
Κάποια μέρα βρήκε το νεαρό μεθυσμένο σε μια καφετέρια.Της πρότινε να πάνε μια βόλτα με τη μηχανή να πάρει λίγο αέρα,να συνέλθει...και τον ακολούθησε...
Ένα ερημικό δασάκι κάπου έξω από την πόλη ήταν ο προορισμός.Κατέβηκαν,περπάτησαν για λίγα μέτρα και μετά...έπεσε βίαια πάνω της και της έδειξε το πιο άσχημο πρόσωπο του έρωτα!Το κορίτσι προσπαθούσε να διακρίνει αγάπη,συναίσθημα(γιατί είχε ακούσει πως έτσι νιώθουν οι άνθρωποι όταν μοιράζονται αυτή τη στιγμή).
Επόμενη σκέψη της ήταν πως σίγουρα κάτι έκανε κακό και αυτός τώρα την τιμωρεί για κάτι που η ίδια δεν ήξερε.
Δεν του δώθηκε,την "πήρε".Έφυγαν αμίλητοι,έφτασε στο σπίτι της και σκέφτηκε να δώσει τέρμα στη ζωή της μιας και έκανε το "αμάρτημα" που αλοίμονο και το καταλάβαιναν οι δικοί της.Κι ας μην ήταν όπως έπρεπε,σημασία είχε ότι η "ζημιά"είχε γίνει.Κι ας ήξερε ότι έχασε και το νεαρό για πάντα,μιας και πήρε αυτό που ήθελε.
Ανέβηκε στην ταράτσα του σπιτιού της και κοίταξε κάτω...αυτό ήτανε.Ετσι θα έδινε τέλος.Όμως δείλιασε,δεν τα κατάφερε..κι έμεινε πίσω να παλέψει μόνη της και να νικήσει την κακή εμπειρία,με πολύ πόνο και δάκρυ και μοναξιά.Αλλά τα κατάφερε!
Κάποιες στιγμές έπιανε τον εαυτό της να περιμένει ν΄ακούσει μια κάποια τιμωρία του νεαρού ,από το Θεό ίσως, που δεν αφήνει το άδικο να νικά.
Μετά κουράστηκε να περιμένει και το άφησε πίσω της.
Έγινε όμως δυνατή,αυτό ήταν το δώρο του Θεού σε κείνη...