Αρχικά αυτός ήταν ο λόγος που αποφάσισα να κάνω αυτό το glog.Να γράφω τις σκέψεις μου,κάτι σαν ημερολόγιο ας πούμε.
Εκείνο που με κάνει να θέλω να αναλύσω είναι Η ΑΓΑΠΗ.Υπάρχει, αλλά πόσο κρατάει?Το σίγουρο είναι ότι χρειάζεται από κοινού προσπάθεια για να κρατήσει όσο το δυνατόν περισσότερο.Πρέπει να φτάσουμε στα όριά μας,να τα μάθουμε και να μην τα ξεπερνάμε.Ένα λάθος που κάνουμε όλοι μας ,όταν ο έρωτας μας έχει κατακλύσει την καρδιά ,είναι να θέλουμε να είμαστε συνέχεια μαζί με τον άνθρωπό μας,συνέχεια...Αυτό στην αρχή είναι ωραίο,δηλώνει ενδιαφέρον,έρωτα αλλά και αποκλειστικότητα που τη δίνουμε απλόχερα.Δεν αργεί όμως η ώρα που διαπιστώνουμε ότι θέλουμε και τον προσωπικό μας χώρο και χρόνο.Ολοι οι άνθρωποι το έχουν ανάγκη,κάποιοι ίσως να αργήσουν να το καταλάβουν.Ομως είναι μια αλήθεια που πρέπει να αντιμετωπίζεται και ένα δικαίωμα που πρέπει να προσφέρεται μέσα στη σχέση.Αλλιώς νιώθεις να πνίγεσαι.
Η ανασφάλεια είναι μεγάλο κακό μέσα στη σχέση.Και γι'αυτή πρέπει να προσπαθήσεις πολύ να την καταπολεμήσεις.Εκτός κι αν έντεχνα σου την καλλιεργεί το άλλο σου μισό.Αν όμως πιστεύεις στον εαυτό σου,σίγουρα μπορείς και να την αντιμετωπίσεις.
Το να μπορείς να λες αλήθειες και να ακούς αλήθειες θέλει πολύ δύναμη,πίστεψέ με.Ομως αυτός είναι ο μόνος δρόμος προς την ευτυχία.Γιατί είναι όλα καθαρά σαν γυαλί,δεν υπάρχει τίποτα σκοτεινό και ξέρεις τι έχεις μπροστά σου.
Προσωπικά πιστεύω πως πραγματικά τυχερός άνθρωπος είναι αυτός που γνωρίζει την αγάπη δύο φορές στη ζωή του και τη ζει σε όλο της το μεγαλείο.Με γέλιο,δάκρυ,αγωνία,ανασφάλεια,πάθος,ευτυχία.
Όμως επειδή όλα κάποτε τελειώνουν, και ιδίως τα ωραία, έτσι κι αυτή η αγάπη θα μαραθεί,θα ξεφτίσει.Σιγά σιγά το βασιλόπουλο θα αρχίσει να μοιάζει πιο πολύ με βάτραχο μέρα με τη μέρα παρά με το πριγκηπόπουλο που είχαμε ονειρευτεί.Οταν αυτό συμβεί εμείς θα φλερτάρουμε με τα δεύτερα -άντα μάλλον.Δίνουμε λοιπόν κάποιο χρόνο στον εαυτό μας και μετά (εδώ είναι η τύχη που έλεγα πιο πάνω)γνωρίζουμε κάποιον άλλον άνθρωπο γλυκό,ζεστό,ευγενικό,που να ξέρει να αγαπά και να δίνεται.
Και τότε ζούμε την δεύτερη αγάπη,που συνήθως είναι πιο βαθιά,πιο μεστή και με λιγότερα λάθη(βλέπε εμπειρίες).Την ίδια σταθερή πτωτική πορεία θα έχει κι αυτή η σχέση αλλά μέχρι να έρθει στο τέλος της εμεις θα έχουμε φτάσει αισίως τα τρίτα-ήντα και τότε θα φλερτάρουμε με κάποιον άλλο......πιο άχαρο!
Εκείνο που με κάνει να θέλω να αναλύσω είναι Η ΑΓΑΠΗ.Υπάρχει, αλλά πόσο κρατάει?Το σίγουρο είναι ότι χρειάζεται από κοινού προσπάθεια για να κρατήσει όσο το δυνατόν περισσότερο.Πρέπει να φτάσουμε στα όριά μας,να τα μάθουμε και να μην τα ξεπερνάμε.Ένα λάθος που κάνουμε όλοι μας ,όταν ο έρωτας μας έχει κατακλύσει την καρδιά ,είναι να θέλουμε να είμαστε συνέχεια μαζί με τον άνθρωπό μας,συνέχεια...Αυτό στην αρχή είναι ωραίο,δηλώνει ενδιαφέρον,έρωτα αλλά και αποκλειστικότητα που τη δίνουμε απλόχερα.Δεν αργεί όμως η ώρα που διαπιστώνουμε ότι θέλουμε και τον προσωπικό μας χώρο και χρόνο.Ολοι οι άνθρωποι το έχουν ανάγκη,κάποιοι ίσως να αργήσουν να το καταλάβουν.Ομως είναι μια αλήθεια που πρέπει να αντιμετωπίζεται και ένα δικαίωμα που πρέπει να προσφέρεται μέσα στη σχέση.Αλλιώς νιώθεις να πνίγεσαι.
Η ανασφάλεια είναι μεγάλο κακό μέσα στη σχέση.Και γι'αυτή πρέπει να προσπαθήσεις πολύ να την καταπολεμήσεις.Εκτός κι αν έντεχνα σου την καλλιεργεί το άλλο σου μισό.Αν όμως πιστεύεις στον εαυτό σου,σίγουρα μπορείς και να την αντιμετωπίσεις.
Το να μπορείς να λες αλήθειες και να ακούς αλήθειες θέλει πολύ δύναμη,πίστεψέ με.Ομως αυτός είναι ο μόνος δρόμος προς την ευτυχία.Γιατί είναι όλα καθαρά σαν γυαλί,δεν υπάρχει τίποτα σκοτεινό και ξέρεις τι έχεις μπροστά σου.
Προσωπικά πιστεύω πως πραγματικά τυχερός άνθρωπος είναι αυτός που γνωρίζει την αγάπη δύο φορές στη ζωή του και τη ζει σε όλο της το μεγαλείο.Με γέλιο,δάκρυ,αγωνία,ανασφάλεια,πάθος,ευτυχία.
Όμως επειδή όλα κάποτε τελειώνουν, και ιδίως τα ωραία, έτσι κι αυτή η αγάπη θα μαραθεί,θα ξεφτίσει.Σιγά σιγά το βασιλόπουλο θα αρχίσει να μοιάζει πιο πολύ με βάτραχο μέρα με τη μέρα παρά με το πριγκηπόπουλο που είχαμε ονειρευτεί.Οταν αυτό συμβεί εμείς θα φλερτάρουμε με τα δεύτερα -άντα μάλλον.Δίνουμε λοιπόν κάποιο χρόνο στον εαυτό μας και μετά (εδώ είναι η τύχη που έλεγα πιο πάνω)γνωρίζουμε κάποιον άλλον άνθρωπο γλυκό,ζεστό,ευγενικό,που να ξέρει να αγαπά και να δίνεται.
Και τότε ζούμε την δεύτερη αγάπη,που συνήθως είναι πιο βαθιά,πιο μεστή και με λιγότερα λάθη(βλέπε εμπειρίες).Την ίδια σταθερή πτωτική πορεία θα έχει κι αυτή η σχέση αλλά μέχρι να έρθει στο τέλος της εμεις θα έχουμε φτάσει αισίως τα τρίτα-ήντα και τότε θα φλερτάρουμε με κάποιον άλλο......πιο άχαρο!
.JPG)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου