CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

Τρίτη 30 Ιουνίου 2009

Μία και σήμερα......

Προς:
Eύη Καφούρου,
tsaousa,
ΦΩΤΕΙΝΗ ΕΛΠΙΔΑ,
aa,
Ostrako,
Matziris Kostas,
homemade
Eυχαριστώ πολύ παιδιά ,νά΄στε καλα για τα καλά σας λόγια.
Τις τελευταίες μέρες τρέχω και δεν φτάνω.Πέμπτη πρωί πετάω για Θεσσαλονίκη και το βραδάκι σπίτι μου,στο Βόλο!
Θα λείψω κάποιες μέρες,αλλά κι από κει θα κρατήσω την επαφή μου με όλους σας.

Υ.Γ:Kώστα,θα τα πούμε από κοντά,ελπίζω.
Κι ακόμα ένα νέο που με κάνει ΠΟΛΎ ΧΑΡΟΎΜΕΝΗ!
Η κόρη μου τέλειωσε το Λύκειο,επιτέλους,με γενικό βαθμό 19.8/11!!και είμαι περίφανη γι΄αυτή!
Γειά χαράααααααααα!!!!!!!!!!!!!

Τρίτη 23 Ιουνίου 2009

ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΞΙΑΓΑΠΗΤΟΥ BLOG



Αυτό το βραβείο μου απονεμήθηκε από τον καλό μου φίλο Μουσικούλη και τον ευχαριστώ πολύ γι΄αυτό και με τιμά.Ακόμη καλούμε να το χαρίσω κι εγώ με τη σειρά μου σε άλλα 15 αγαπημένα μου blogs.Όμως επειδή δεν μου αρέσει να "ξεχωρίζω" τα blog που παρακολουθώ και ενημερώνομαι,με κάνουν και χαμογελώ,προβληματίζομαι,θαυμάζω τις σκέψεις τους,γι΄αυτό και θα το χαρίσω σε΄ΟΛΑ όσα έχω αναρτημένα.
Σίγουρα ένα είναι πιο ξεχωριστό για μένα αλλά αυτό θα το κρατήσω για μένα.(ίσως...)
Ευχαριστώ και πάλι τον Μουσικούλη.

Δευτέρα 8 Ιουνίου 2009

Εν όψει διακοπών!

Τελικά κατάφερα να κλείσω εισητήρια και κάποιες μέρες άδεια(με ανοιχτή ημερομηνία....)
για τον αγαπημένο μου ΒΟΛΟ!Νιώθω εξαιρετικά,ανυπόμονα μετρώ αντίστροφα τις μέρες ως τις 2 ΙΟΥΛΙΟΥ.Σκέφτομαι πως το πρώτα πράγμα που θα κάνω μόλις πατήσω το πόδι μου εκεί είναι να πάρω τα κορίτσια μου,τον αγαπημένο μου πατέρα(μιας και η μάνα δεν ακολούθεί τέτοιου είδους εξόδους),τον αδερφό μου τον μικρό(που ακολουθεί..)και να πάμε σ΄ένα τσιπουράδικο.Εκεί θα βγάλουμε τα αποθημένα μας,τσιπουράκι και απίθανους μεζέδες και μουσική,όσο αντέξουμε! Μετά να κοιμηθώ για να συνέλθω και να αρχίσουν οι διακοπές μου από την επόμενη μέρα...Λαχταρώ να ξαναβρεθώ με τους γονείς μου που μου έλειψαν πολύ(πάνε και 3 χρόνια που έχω να τους δω)τα αδέρφια μου,το σπίτι μου,το Πήλιο και οι απερίγραπτες ομορφιές του,οι παραλίες μας....όλα!Σίγουρο επίσης είναι ότι τη δεύτερη νύχτα μου θα ξενυχτήσω με τ΄αδέρφια μου μέχρι το πρωϊ όσπου να πούμε τα νέα μας με κάθε λεπτομέρεια,να θυμηθούμε τα παλιά,να κλάψουμε και να γελάσουμε μέχρι δακρύων.Γιατί έτσι περνάμε όταν βρεθούμε με τα αδέρφια μου...πολλές φορές δεν χρειάζεται ούτε να πούμε κάτι,σκεφτόμαστε το ίδιο και γελάμε...ή κλαίμε!
Νιώθω υπέροχα που θα πάω,θα ανασάνω το ιώδιο της δικής μου θάλασσας,θα έχω επιτέλους κι εγώ την αγαπημένη μου μάνα να με φροντίζει,να μαγειρεύει,να μου φτιάχνει καφέ και να μου λέει:-Ξύπνα κορίτσι μου,σου έφτιαξα καφεδάκι.
Και να με χαϊδεύει απαλά στο μέτωπο.
Οταν δεν σου λείψουν όλες αυτές οι μικροχαρές της ζωής,δεν μπορείς να τις εκτιμίσεις κιόλας.Το μόνο που με στεναχωρεί είναι που δυστυχώς οι μέρες των διακοπών μας δεν ταιριάζουνε με τον αδερφό μου τον Τάκη που ζει στην Ολλανδία και έρχεται Ελλάδα αρχές Αυγούστου.Κι έχω να τον δώ ίσως και 9 χρόνια!Και θα μας λείπει από την παρέα με τα άλλα μου αδέρφια γιατί εκτός των άλλων,είναι ο σοφός της παρέας,ο δίκαιος Σολομώντας που λέω εγώ.Κι έχει μοναδικό χιούμορ.
Τέλος πάντων...
Φεύγω,φεύγω και είμαι πολύ χαρούμενη αν και είναι λίγο νωρίς,απλά δίνω στον εαυτό μου την ευχαρίστηση να χαίρεται ε΄να μήνα σχεδόν πριν,όσο γίνεται πιο πολύ.

Σάββατο 6 Ιουνίου 2009

Ο έρωτας με την YIAMAHA



Ήτανε κάποτε ένα 15χρονο κορίτσι χαμογελαστό,αισιόδοξο,γεμάτο ζωή που νόμιζε πως όλος ο κόσμος ήταν σαν κι εκείνη.Καλός,αθώος...
Ερωτεύτηκε ένα αγόρι ζωηρό,λίγο αλητάκι(εκπέμπει κι αυτό μια έλξη...),2-3 χρόνια μεγαλύτερό της,που είχε και μια μηχανή μεγάλου κυβισμού!(αυτό κι αν ήταν έλξη!).Έβγαιναν βόλτες με τις περέες τους,ο νεαρός ήταν περιποιητικός,την πρόσεχε,την φρόντιζε,την "κοιτούσε μες στα μάτια".Έτρεχαν επικύνδυνα με τη μηχανή κι εκείνη τον έσφιγκε πιο πολύ μες στην αγκαλιά της και χαμογέλαγε...Παραδινόταν στην αγάπη της και η αίσθηση της ελευθερίας που της έδινε ό αέρας πάνω στη μηχανή τα έκανε όλα να μοιάζουν ασήμαντα.Ακόμα και η ζωή της που κινδύνευε.
Κάποια μέρα βρήκε το νεαρό μεθυσμένο σε μια καφετέρια.Της πρότινε να πάνε μια βόλτα με τη μηχανή να πάρει λίγο αέρα,να συνέλθει...και τον ακολούθησε...
Ένα ερημικό δασάκι κάπου έξω από την πόλη ήταν ο προορισμός.Κατέβηκαν,περπάτησαν για λίγα μέτρα και μετά...έπεσε βίαια πάνω της και της έδειξε το πιο άσχημο πρόσωπο του έρωτα!Το κορίτσι προσπαθούσε να διακρίνει αγάπη,συναίσθημα(γιατί είχε ακούσει πως έτσι νιώθουν οι άνθρωποι όταν μοιράζονται αυτή τη στιγμή).
Επόμενη σκέψη της ήταν πως σίγουρα κάτι έκανε κακό και αυτός τώρα την τιμωρεί για κάτι που η ίδια δεν ήξερε.
Δεν του δώθηκε,την "πήρε".Έφυγαν αμίλητοι,έφτασε στο σπίτι της και σκέφτηκε να δώσει τέρμα στη ζωή της μιας και έκανε το "αμάρτημα" που αλοίμονο και το καταλάβαιναν οι δικοί της.Κι ας μην ήταν όπως έπρεπε,σημασία είχε ότι η "ζημιά"είχε γίνει.Κι ας ήξερε ότι έχασε και το νεαρό για πάντα,μιας και πήρε αυτό που ήθελε.
Ανέβηκε στην ταράτσα του σπιτιού της και κοίταξε κάτω...αυτό ήτανε.Ετσι θα έδινε τέλος.Όμως δείλιασε,δεν τα κατάφερε..κι έμεινε πίσω να παλέψει μόνη της και να νικήσει την κακή εμπειρία,με πολύ πόνο και δάκρυ και μοναξιά.Αλλά τα κατάφερε!
Κάποιες στιγμές έπιανε τον εαυτό της να περιμένει ν΄ακούσει μια κάποια τιμωρία του νεαρού ,από το Θεό ίσως, που δεν αφήνει το άδικο να νικά.
Μετά κουράστηκε να περιμένει και το άφησε πίσω της.
Έγινε όμως δυνατή,αυτό ήταν το δώρο του Θεού σε κείνη...

Τετάρτη 27 Μαΐου 2009

Απάντηση στο σχόλιο της "ανώνυμης"

Ολοι οι φίλοι μου πέρασαν κι άφησαν τη γνώμη τους πάνω στο θέμα μου και είναι σεβαστή μιας και ανταποκρίθηκαν στο δικό μου κάλεσμα.Εσύ "ξεχασιάρα" ανώνυμη πέρασες,ξέρασες χολή,έφτυσες κι έφυγες χωρίς το όνομά σου φυσικά.Σεβαστή θα ήτανε και η δικιά σου άποψη αν δεν ήσουν τόσο ψυχρή(ούτε ένα τυπικό χαιρετισμό βρε?ντροπή σου!),κακιά,απόλυτη και "μαύρη".Καθώς διάβαζα το σχόλιό σου ανατρίχιασα όπως όταν σε πλησιάζει ο Χάρος!Έχεις πολύ μαυρίλα πάνω σου,αξεπέραστα κόμπλεξ και αποθημένα γιατί δεν μπορώ αλλιώς να εξηγήσω προς τί τόση κακία.Ανήκεις κι εσύ σ΄εκείνο το τμήμα του κόσμου το βρωμισμένο που αποφεύγω και σιχαίνομαι.Γι΄αυτόν το λόγο εγώ ΟΥΤΕ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΦΤΥΣΩ!..........
Δεν υπάρχει χώρος για σένα μέσα στο blog μου,γιατί εδώ περιπλανιούντε άνθρωποι με ΦΩΣ,ΘΑΡΡΟΣ,ΑΞΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ.
Εύχομαι να διαβάσεις την απάντησή μου και μετά να μην ξαναπεράσεις από δω....
Σ΄ευχαριστώ που επιβεβαίωσες τον τίτλο στην ανάρτησή μου(ΜΑΛΑΚΟΜΑΓΝΗΤΗΣ)...


Μέσα από την καρδιά μου ευχαριστώ όλους τους φίλους μου, που ο καθένας από το δικό του πρίσμα κατάθεσε τη δική του συμβουλή που πραγματικά με βοήθησαν με τον τρόπο τους.

Κυριακή 24 Μαΐου 2009

Ο μαλακομαγνήτης

Σήμερα θέλω να σας πω τί έγινε στη δουλειά μου και με έκανε έξω φρενών!
Όπως σας έχω πει δουλεύω σ΄ένα μαγαζί με έπιπλα ως υπεύθυνη.Ο ιδιοκτήτης μέτριος ως χαρακτήρας και ως επαγγελματίας.Μέχρι εδώ όλα καλά,όσο εγώ του κάνω τις περισσότερες και μεγαλύτερες πωλήσεις.Την περασμένη Τρίτη έφυγε πάλι για Αθήνα και εγώ πίσω να έχω το νου μου να πάνε όλα καλά,να οργανώσω τις παραδόσεις κτλ,να μη σας ζαλίζω με λεπτομέρειες.Αυτό που ΔΕΝ είναι λεπτομέρεια είναι ότι εγώ δίνω το είναι μου στη δουλειά για το καλύτερο και λειτουργώ σαν να είναι δικό μου.
Πριν λοιπόν από κανα δυο μήνες(αυτός έλειπε πάλι)βρήκα μες στην τσάντα μου ξεχασμένα από 2-3 μέρες 200 ευρώ και του τα έδωσα.Αυτός όμως,αντί να σκεφτεί πως ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που είναι τίμιοι και δεν λερώνονται ούτε για εκατομμύρια,σκέφτηκε πως...α...μπορεί και να μην ήταν 200 αλλά και περισσότερα και τώρα μου δίνει αυτά για να μου δείξει ότι και καλά είναι τίμια!
Και αυτό εγώ δεν το κατάλαβα τότε αλλά μόλις χτες αφού έπιασα μια κόλα χαρτί να καθαρογράψω τις εισπράξεις γιατί θα ερχότανε η γυναίκα του να τις πάρει,ανακάλυψα ότι έιχε ζητήσει και από την μικρή Πολωνέζα γραμματέα να σημειώνει κι αυτή,να τσεκάρει εμένα στην ουσία.....
Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι,τρελλάθηκα,δεν το έδειξα όμως και τον περμένω αύριο νά΄ρθει από την Αθήνα......
Πόσο ΜΑΛΑΚΑΣ μπορεί να είσαι?
Πως είναι δυνατόν να με έχεις εμένα να σου βγάζω τη δουλειά,να πηγαίνουν όλα ρολόι και να βάζεις το αλλοδαπό, που δεν έχει ιδέα, να με ΤΣΕΚΑΡΕΙ?.........
Έχεις την παραμικρή αμφιβολία ότι δεν είμαι εντάξει?
Σόυ έλειψαν καμιά φορά λεφτα?
΄΄Ακουσες ποτέ κανέναν να σου πεί άσχημη κουβέντα για μένα?
Ρε καραγιόζη μεσα στα σκ... που ζεις ε΄συ νομίζεις ότι κολυμπάμε όλοι?
Κρίνεις εξ ιδίων τα αλλώτρια?
Κι αν δεν έβαλες τη μικρή να με κρυφοτσεκάρει,απλά ήθελες να είσαι σίγουρος μη γίνει κανένα λάθος,γιατί δεν της το ζήτησες μπροστά μου¨?
Επειδή κλέβεις εσύ τους συνεταίρους σου,και βγάζεις από τη μια τσέπη και βάζεις στην άλλη,έτσι σκέφτεται όλος ο κόσμος θαρρείς?
Παιδιά μπορώ να τον βρίζω μέχρι αύριο(ζητώ συγνώμη για τις βρισιές)
Έτσι μού΄ρχεται να του σπάσω το κεφάλι....
Πάνω στο θέμα τιμιότητας δεν ανέχομαι όυτε αστείο και γίνομαι έξαλλη...
Έχω μια τρεμούλα μέσα μου από χτες που δεν εκτονώθηκα που δε με αφίνει να ησυχάσω...
Είμαι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΝΕΥΡΙΑΣΜΕΝΗ και θέλω να τσιρίξω,να φωνάξω, να τον πλακώσω,να τον ξεφτιλίσω,να του σπάσω το μαγαζί,αλλά.....
Ανάθεμα την ανάγκη,σκέφτομαι και τα παιδιά μου που, αν εκτονωθώ όπως θέλω,θα μείνω και άνεργη....
Και μετά τα παιδιά ακολουθούν οι τράπεζες...
Τί να θυσιάσω τώρα???
Την αξιοπρέπεια μου?(γιατί θίχτηκε η αξιοπρέπειά μου τη στιγμή που κάποιος αμφιβάλει για μένα)
ή την δουλειά μου?...


Έχω και δεύτερη εναλλακτική λύση,σας την παραθέτω να μου πείτε τη γνώμη σας.
Αν και μου είναι δύσκολο να κρατηθώ,να μην του πω τίποτα,να πάρω μια ώραιότατη άδεια γιατρού για καμιά 20αριά μέρες κι άστον να τραβάει τα μαλλιά του,αφού δεν ξέρει πού πάνε τα τέσσερα όσον αφορά το μαγαζί του.Και μετά,εφόσον κι εγώ θα έχω ηρεμίσει να του μιλήσω πολιτισμένα και με "ανωτερότητα"....
Το ποιό απαράδεκτο όμως είναι που του επέστρεψα ξεχασμένα λεφτά και έχασα και την αξιοπιστία μου!!!!!!!!ΑΚΟΥΣΟΝ ΑΚΟΥΣΟΝ!
ΤΟΝ ΕΧΩ ΤΟΝ ΜΑΛΑΚΟΜΑΓΝΗΤΗ ΤΕΛΙΚΑ!

Τι να κάνω???????????/

Παρασκευή 22 Μαΐου 2009

Εγραψε πολύ καλά!!!!!!!!!!!!!

Δεν ξέρω πως να σας ευχαριστήσω όλους μέσα από την καρδιά μου για την συμπαράστασή σας και την ηθική τόνωση τόσο σε μένα αλλά πιο πολύ στην κόρη μου,η οποία διάβασε τα σχόλιά σας και το καταφχαριστήθηκε.Μου ζήτησε να σας ευχαριστήσω εκ μέρους της και σήμερα,αφού έβαλε τα δυνατά της,ήρθε από το σχολείο χαρούμενη κι ένα τεράστιο χαμόγελο είχε καρφωθεί στο προσωπάκι της.Εγραψε ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ!!!!!!!!!!!!!
Είναι από τα πιο όμορφα χαμόγελα που βλέπω(κι από τα δυο μου κοριτσάκια) και που μου γιατρεύουν όλες μου τις έννοιες.
Και πάλι ευχαριστώ!

Δευτέρα 18 Μαΐου 2009

ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ...

Αυτές τις μέρες έχω πολύ αγχος, που μου το μεταδίδει η κόρη μου και προσπαθω να της το κρύψω.Γράφει Πανκύπριες εξετάσεις και λόγω της κρισιμότητας της κατάστασεις αλλά και του χαρακτήρα της,που είν αι τελειομανής,έχει γίνει τρομερά ευαίσθητη,κλαίει με το παραμικρό,έχει νεύρα,δεν τρώει και αδυνάτησε.Φοβάται πως δεν θα πετύχει να πραγματοποιήσει το όνειρό της να μπεί στη Νομική!
Σας παρακαλώ αν έχετε να αφήσετε κάποιο σχόλιο ώστε να την αμψυχώσετε θα το εκτιμούσα πολύ.
Πολύ χρήσιμη ήταν η ανάρτηση του πατριώτη μου Κώστα.

Τετάρτη 13 Μαΐου 2009

Ότι ακούω :

Ένα ευχάριστω ξάφνιασμα από τη Θέλξη,δεν ξέρω γιατί αλλά αυτό το τραγούδι μου αρέσει πολύ!



Κι ακόμα ένα πολύ όμορφο τραγούδι από την Αγγελική Ιλιάδη:

Τρίτη 12 Μαΐου 2009

Τσαγγάρη τσαγγάρη...

Να μια πρόταση για παπούτσια χωρίς κανένα έξοδο....
(για να γελάσουμε)

-TΣΑΓΓΑΡΗ ΤΣΑΓΓΑΡΗ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΠΟΥΛΑΣ?
-ΣΚΑΡΠΙΝΙΑ ΛΟΥΣΤΡΙΝΙΑ ΣΕ ΓΑΜΟ ΝΑ ΠΑΣ...
















Ή

Σάββατο 9 Μαΐου 2009

ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ




Στίχοι: Χαρούλα Αλεξίου
Μουσική: Χαρούλα Αλεξίου
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου

Στην μέση ενός μικρού σπιτιού που 'χω νοικιάσει
το γέλιο ενός μωρού παιδιού με έχει αγκαλιάσει.
Τα ζήτησα όλα απ' τη ζωή μου, τα πλήρωσα με τη ψυχή μου
να έχει ένα τόπο η καρδια πριν να γεράσει...

Έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία
είναι αλλιώτικη η σιώπη χωρίς παρέα.
Δεν νοιώθω θλίψη, μα μου΄χει λείψει
το κοριτσακι αυτό που αγάπησες τυχαία.
Δεν νιώθω θλίψη, μα μου 'χει λείψει
το λάγνο ψέμα σου, που τα 'κανε ολα ωραία.


Είναι σκλήρο για μια γυναίκα να 'ναι μόνη
στο λέω τώρα που η αλήθεια δεν θυμώνει.
Όση και να 'ναι η δύναμή μου, θέλω έναν άνθρωπο μαζί μου
Η μοναξιά στήνει παγίδες και πληγώνει...

Μα έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία
το σπίτι μου έρημο μα κάνουμε παρέα.
Δεν νοιώθω θλίψη, μα μου 'χει λείψει
το κοριτσάκι αυτό που αγάπησες τοιχαία.
Δεν νοιώθω θλίψη, μα μου 'χει λείψει
το λάγνο ψέμα σου, που τα 'κανε ολα ωραία.

Τετάρτη 6 Μαΐου 2009

10+1 ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΕΤΕ ΓΙΑ ΜΕΝΑ





Friends - Comments and Graphics!




1)Πάτησα τα σαράντα αν και δεν το νιώθω...
2)Έχω δουλέψει σε γραφείο συναλλάγματος,ταμείας σε σ/μάρκετ,καθαρίστρια,λαντζέρα(δεν άντεξα πολύ),room service,σερβιτόρα,υπεύθυνη εστιατορίου και τώρα πουλάω έπιπλα!
3)Με τρελένει το ψέμα,δεν το μπορώ με τίποτα.
4)Η αδικία με εξοργίζει.
5)Εχω δύο κόρες και είναι η ανάσα μου!
6)Δεν κάνω εύκολα χιούμορ αλλά είμαι πολύ καλή δέκτης του και το αναγνωρίζω ως προτέρημα.
7)Κατάφερα και βγήκα από ένα δύσκολο γάμο...
8)Η μουσική με ακολουθά όλες τις ώρες.
9)Καλή παρέα,γλέντια και χοροί το forte μου.
10)Έχω πάρα πολλούς γνωστούς,λίγους φίλους και ελάχιστους κολλητούς.(1-2)
10+1)Από computer και blogs δεν είχα ιδέα μέχρι πριν από δυο μήνες που με "έμπασε" ο αδερφός μου (blogoδάσκαλος)Τάκης και τον ευχαριστώ όπως κι εσάς όλους που μου κάνετε παρεϊτσα!

Τρίτη 5 Μαΐου 2009

ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΜΟΥ ΣΚΡΟΥΤΖΑΚΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Πολλά,πάρα πολλά είναι τα αγαπημένα μου τραγούδια.Η μουσική για μένα είναι οξυγόνο.








Συνέχεια veriChip μέρος β΄




Το VeriChip εκτός από το ότι είναι μια τέλεια μηχανή 24ωρης παρακολούθησης, έχει και άλλες λειτουργίες υποδούλωσης του κατόχου του. Μέσα σε αυτό το μικροσκοπικό μηχανισμό μπορούν να αποθηκευτούν πέντε «γκίγκαμπαιτ»(5 gigabytes), δηλαδή 5 δις σύμβολα περίπου. Πιο απλά, μέσα στο εμφυτεύσημο μικροτσίπ χωράνε κείμενα περίπου δυο χιλιάδων σελίδων! Όλες οι πληροφορίες που επεξεργάζονται οι δορυφόροι από ψηλά έρχονται σε επίγεια ραντάρ και ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Ένας από αυτούς είναι και αυτός που εδρεύει στις Βρυξέλλες και έχει το ψευδώνυμο "Το Θηρίο". Οι εκεί πράκτορες, εκτός ότι μπορούν να εντοπίσουν τον οποιονδήποτε φέρει το VeriChip κάτω από το δέρμα του και να τον βλέπουν ζωντανά και απευθείας, έχουν και τη δυνατότητα να διαβάσουν όλες τις πληροφορίες που έχει αποθηκευμένο το μικροτσίπ μέσα του για τον κάτοχο του. Αυτά που μπορούν να διαβάσουν μπορεί να είναι πάρα πολλά, γιατί όπως προαναφέραμε το VeriChip μπορεί να αποθήκευσει μέσα του κείμενα ως και 2.000 σελίδων. Σημειωτέον ο κάτοχος δεν έχει πρόσβαση να μάθει τα ακριβή στοιχεία που είναι αποθηκευμένα για το πρόσωπό του στο μικροτσίπ που φέρει υποδόρια. Όμως αυτοί που έχουν πρόσβαση μπορούν κάθε φορά να προσθέτουν ή και αφαιρούν διάφορα για τον σφραγισμένο, χωρίς αυτός ποτέ να ενημερώνεται για τίποτα. Οποιαδήποτε συκοφαντική πληροφορία μπορεί να περιέχεται μέσα του χωρίς ο υποδουλωμένος, πλέον, χρήστης να μπορεί να κάνει το οτιδήποτε.
Με το εμφυτεύσημο κάτω από το δέρμα μικροτσίπ ο κάτοχος γίνεται κυριολεκτικά δούλος του. Πέρα από τις παραπάνω λειτουργίες του, το VeriChip κατασκευάσθηκε για να αντικαταστήσει πολλά από τα δημόσια και μη έγραφα του σημερινού πολίτη. Θα περιέχει μέσα του όλα τα στοιχεία της ταυτότητας του κατόχου, όπως επίσης το δίπλωμα οδήγησης, αυτό που ξέρουμε σήμερα σαν βιβλιάριο υγείας, ταξιδιωτικό διαβατήριο και - το βασικότερο - τον τραπεζικό λογαριασμό του κατόχου κ.α. Αυτός είναι ο κύριος λόγος κατασκευής και το τελικό επιθυμητό αποτέλεσμα της δημιουργίας του VeriChip, να γίνει απολύτως απαραίτητο για τον άνθρωπο. Έτσι με αυτόν τον τρόπο θα γίνει πραγματικότητα αυτό που από καιρό σχεδιάζετε. Μια ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΧΡΗΜΑΤΑ ή αλλιώς CASHLESS SOCIETY. Το πρόγραμμα cashless society (κοινωνία χωρίς χρήματα) είναι ένα σχέδιο που προωθείται από την εταιρεία MONDEX. Το όνομα mondex δεν έχει άλλο νόημα από το ΜΟΝ που είναι το ακρωνύμιο του money, που μεταφράζεται ως «χρήματα» και το DEX που με έκπληξη διαπιστώσαμε ότι προέρχεται από την ελληνική λέξη ΔΕΞΙ. Δηλαδή MONDEX=ΧΡΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΔΕΞΙ ΧΕΡΙ. Πώς ακριβώς θα λειτουργεί μια χωρίς χρήματα κοινωνία; Με την κατασκευή του VeriChip πλέον δεν υπάρχει κανένα τεχνικό εμπόδιο.
Όπως είδαμε, στο υποδόριο αυτό μικροτσίπ θα περιέχεται και ο τραπεζικός λογαριασμός του κατόχου του. Πλέον δεν θα χρειάζεται κάποιος να έχει μαζί του μετρητά, θα πηγαίνει στο σούπερ μάρκετ θα προμηθεύεται ό,τι θέλει, φτάνοντας στο ταμείο θα βλέπει την ταμία να παίρνει το scanner της και με την ακτίνα λέιζερ να «χτυπάει» ένα-ένα τα προϊόντα στο Bar Code που πλέον όλα τα προϊόντα διαθέτουν και να βγάζει το άθροισμα της τιμής (όπως γίνεται και σήμερα). Αυτό που θα βλέπει μετά ο κάτοχος του VeriChip είναι την ταμία να παίρνει το ίδιο scanner και να το τοποθετεί στο χέρι ή το μέτωπο (ανάλογος που βρίσκετε το τσιπάκι) και αυτομάτως το κόστος των προϊόντων να αφαιρείται από τον τραπεζικό λογαριασμό του σφραγισμένου. Έτσι θα γίνεται κάθε συναλλαγή. Το αποτέλεσμα, που γίνεται πλέον φανερό, είναι ότι όποιος στο μέλλον και όταν καθιερωθεί το VeriChip δε δεχτεί να το τοποθετήσει κάτω από το δέρμα του, δε θα έχει την δυνατότητα να αγοράσει η να πωλήσει τίποτα. "Και υποχρέωσε όλους, μικρούς και μεγάλους, πλούσιους και πτωχούς, ελεύθερους και δούλους, να έχουν ένα χάραγμα εις το δεξί τους χέρι ή εις το μέτωπόν τους, ώστε να μην μπορεί κανείς να αγοράσει ή να πωλήσει παρά εκείνος που θα έχει το χάραγμα, το όνομα του θηρίου ή τον αριθμό του ονόματος του." (Αποκάλυψη 13:16,17)
Όπως είδαμε, τα scanner διαβάζουν τα bar codes στα προϊόντα με την ακτίνα λέιζερ που διαθέτουν. Το κάθε bar code που πλέον αναγράφεται σε όλα τα προϊόντα αποτελείται από έναν ραβδωτό κωδικό. Ο κάθε ραβδωτός κωδικός αντιστοιχεί σε έναν αριθμό. Οι αριθμοί αυτοί είναι φανεροί επάνω στο bar code και είναι διαφορετικοί σε κάθε προϊόν. Όμως ΟΛΑ τα bar codes έχουν τρεις ράβδους που δεν είναι φανερά αριθμημένοι. Έναν στην αρχή, έναν στη μέση και ένα στο τέλος του barcode. Αυτά τα τρία δίπλα ζεύγη ράβδων ονομάζονται «ράβδοι φύλακες» και «λένε» στο scanner: το πρώτο πότε να ξεκινήσει, το μεσαίο πότε να γίνεται ο διαχωρισμός και το τελευταίο πότε να σταματήσει να «διαβάζει». Αυτές οι τρεις διπλές ράβδοι σε όλα τα barcodes είναι τα ίδια και αμετάβλητα, έχουν πάντα τον ίδιο αριθμό, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους ράβδους. Ο αριθμός αυτός στον πρώτο, μεσαίο και τελευταίο διπλό ράβδο είναι το 6. Επομένως, αφού σε κάθε barcode υπάρχουν τρεις «ράβδοι φύλακες», κάθε barcode έχει κεκαλυμμένο επάνω του τον αριθμό 666. Κάθε φορά, λοιπόν, που το scanner θα «διαβάζει» το barcode και μετά το λέιζερ του θα το μεταδίδει στο μικροτσίπ που θα έχει ο κάτοχός του στο μέτωπο ή στο δεξί του χέρι, αυτόματα θα του χτυπάει και τον Αριθμό του Θηρίου 666, που έχει ήδη κάθε προϊόν μέσω του barcode επάνω του.
Επίσης ο κάτοχος του VeriChip θα μπορεί να εντοπίζεται και από επίγεια μέσα. Στα κτίρια ήδη υπάρχουν, και στο μέλλον θα πολλαπλασιαστούν, συσκευές στις εισόδους τους, έτσι ώστε αν κάποιος μπαίνει και διαθέτει το εμφυτευμένο μικροτσίπ με όλα τα στοιχεία και όλο το φάκελο μέσα του, οι ανιχνευτές στην είσοδο τα διαβάζουν και η «ασφάλεια» του κτιρίου θα γνωρίζει όλα τα προσωπικά δεδομένα, ονοματεπώνυμο, διεύθυνση, και ό,τι άλλο θα έχει γράψει ο εκάστοτε στην μνήμη του VeriChip για τον κάτοχό του.

Συνεχίζεται...

Κυριακή 3 Μαΐου 2009

Το VERICHIP είναι εδώ !!!

Σας παραθέτω ένα τμήμα της σημέρινής ανάρτησης του αδερφού μου "Στη φωλιά του Μήτσου"(dim de schilder) από το blog του που είναι πολύ ενδιαφέρουσα.



Το περιβόητο τσιπάκι πού ακούμε εδω και χρόνια ότι θα εμφυτεύεται κάτω από το δέρμα μας είναι ήδη στήν αγορά. Λέγεται VERICHIP και εχει το μέγεθος ενός κόκου ριζιού..
Για κάποιους το θέμα είναι παλιό καί ήδη γνωστό.Γιά κάποιους άλλους όμως είναι ίσως καινούργιο, και αυτοί θα πρέπει να ρίξουν μιά ματιά στήν ανάρτηση (μαμούθ) παρακάτω...

''Λίγο πριν τους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας ακούσαμε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ότι είναι υποχρεωτικό σε όλους τους ιδιοκτήτες κατοικίδιων σκύλων να «εμφυτεύσουν» στα κατοικίδια ζώα τους ένα μικροτσίπ κάτω από το δέρμα του ζώου. Αυτή η είδηση πέρασε στα «ψιλά», όπως λέγεται. Για το τι είναι αυτό το μικροτσίπ, όμως, ελάχιστα φρόντισαν να πληροφορήσουν τους πολίτες.

Ποια είναι η χρησιμότητα και ποιος ο λόγος ύπαρξης του νέου επιτεύγματος της βιομετρικής τεχνολογίας, όπως ονομάζεται η κατηγόρια που ανήκει το Veri Chip; Αυτή είναι και η ονομασία του εμφυτεύσιμου κάτω από το δέρμα μικροτσίπ. Ας μη φαντασθεί κανείς ότι το τσιπάκι αυτό κατασκευάσθηκε από την Applied digital solutions για τα κατοικίδια ζώα.
<<Και υποχρέωσε όλους, μικρούς και μεγάλους, πλούσιους και πτωχούς, ελεύθερους και δούλους, να έχουν ένα χάραγμα εις το δεξί τους χέρι ή εις το μέτωπόν τους, ώστε να μην μπορεί κανείς να αγοράσει ή να πωλήσει παρά εκείνος που θα έχει το χάραγμα, το όνομα του θηρίου ή τον αριθμό του ονόματος του. (Αποκάλυψη 13:16,17)… Όποιος προσκυνεί το θηρίο και την εικόνα του και λαμβάνει χάραγμα εις το μέτωπό του ή εις το χέρι του, θα πιει και αυτός από το κρασί του θυμού του Θεού που, ανόθευτο, περιέχεται εις το ποτήρι της οργής Του, και θα βασανισθεί με φωτιά και θειάφι εμπρός εις τους άγιους αγγέλους και εμπρός εις το Αρνίον. Και ο καπνός του βασανισμού των θα ανεβαίνει εις αιώνας αιώνων και δεν θα έχουν ανάπαυσιν ημέρα και νύκτα όσοι προσκυνούν το θηρίον και την εικόνα του και όποιος λαμβάνει το χάραγμα του ονόματός του. Εδώ θα φανεί η υπομονή των αγίων οι οποίοι τηρούν τας εντολάς του Θεού και την πίστιν εις τον Ιησού.>> (Αποκάλυψη 14:9-12)
Το VeriChip κατασκευάστηκε από το παράρτημα της Applied digital, με την επωνυμία Digital Angel. Από το πρόγραμμα αυτό γεννήθηκε το VeriChip. Είναι ένας μικροπομπός (μικροτσίπ), του οποίου η εφαρμογή γίνετε ΜΟΝΟ υποδόρια δηλαδή κάτω από το δέρμα. Μέχρι πριν λίγο καιρό χρησιμοποιούταν μόνο σε ζώα. Αυτό, όπως ήταν αναμενόμενο, άλλαξε και πλέον η χρησιμότητά του εστιάζεται κυρίως στους ανθρώπους. Ήδη αρκετοί άνθρωποι είναι σφραγισμένοι με το τσιπ αυτό. Το ερώτημα είναι ΓΙΑΤΙ; Ποια η ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ του μικροτσίπ; Το VeriChip έχει μέγεθος μόνο μερικών χιλιοστών, είναι στο μέγεθος ενός κόκκου ρυζιού, όπως λένε και οι κατασκευαστές του και εμφυτεύεται κάτω από το ανθρώπινο δέρμα με σύριγγα. Μέσα στο τσιπάκι υπάρχει μια κεραία. Αυτή η μικροκεραία καθιστά το VeriChip πομπό, ο οποίος εντοπίζεται από δορυφόρο. Έτσι αυτός που το έχει κάτω από το δέρμα του παρακολουθείται 24 ώρες το 24ωρο μέσω των δορυφόρων, και μπορεί να εντοπιστεί οποιαδήποτε στιγμή και σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη και αν βρίσκετε. Επίσης το μικροτσίπ αυτό εσωτερικά διαθέτει μια μπαταρία λιθίου και, όπως μας ενημερώνει ο κατασκευαστής του Carl Sanders, αυτή η μπαταρία φορτίζει από την θερμότητα που εκπέμπει το ανθρώπινο δέρμα. «Ξοδέψαμε 1.5 εκατομμύρια δολάρια μελετώντας σε ποιο σημείο του ανθρωπίνου σώματος να τοποθετήσουμε το τσιπάκι. Βρήκαμε ότι μόνο δυο είναι τα σημεία που ταιριάζει αποτελεσματικά, το ΜΕΤΩΠΟ και το στο επάνω μέρος του χεριού, ειδικά του ΔΕΞΙΟΥ ΧΕΡΙΟΥ. "Και υποχρέωσε όλους, μικρούς και μεγάλους, πλούσιους και πτωχούς, ελεύθερους και δούλους, να έχουν ένα χάραγμα εις το δεξί τους χέρι ή εις το μέτωπόν τους, ώστε να μην μπορεί κανείς να αγοράσει ή να πωλήσει παρά εκείνος που θα έχει το χάραγμα, το όνομα του θηρίου ή τον αριθμό του ονόματος του." (Αποκάλυψη 13:16,17) Αυτή την ανατριχιαστική αποκάλυψη μας κάνει ο κατασκευαστής του μικροτσίπ Carl Sanders.



Συνεχίζεται...

Παρασκευή 1 Μαΐου 2009

BACK AGAIN

Νά΄μαι πάλι πίσω επιτέλους!Δεν είχα καταλάβει πόσο μου αρέσει αυτή η ασχολία και πολύ περισσότερο ότι θα μου έλειπε τόσο.Καλό μήνα λοιπόν σε όλους μας.
Εγώ πάντως δεν είμαι και στα καλύτερα μου,σίγουρα φταίνε κάτι ανάδρομοι οι πλανήτες,κάτι ο πανικός που σπέρνετε εντέχνως από τα ΜΜΕ για την νέα γρίπη που,όσο και να θες να παραμείνεις ψύχραιμος δεν μπορείς,κάτι και το έταιρον ήμισυ που κι αυτό "κάτι" έπαθε τις τελευταίες μέρες,κάτι αναποδιές που ξεφύτρωσαν από το πουθενά,κάτι που και το αφεντικό μου έχει σαλτάρει τώρα τελευταία λόγω οικονομικής κρίσης,ε...δεν είναι και λίγα που με βρήκαν!Κι αφού πέρασα την πρώτη φάση του πανικού,ακολούθησε η δεύτερη της φραστικής εκτόνωσης(έβρισα με την ψυχή μου),τρίτη φάση με βρίσκει να κλαίω από τα νεύρα μου και τώρα είμαι σε κατάσταση αναισθησίας να το πω,επικίνδυνη άπνοια?δεν ξέρω...
Προσπαθώ ν΄αντέξω.

Δευτέρα 27 Απριλίου 2009

ΣΥΓΝΩΜΗ

Θέλω να ευχαριστήσω τους αναγνώστες που περνούν και από το blog μου και αφήνουν τα σχόλιά τους και ιδιαίτερα τους νέους μου(γέρο και μουσικούλη).Εχω ένα μικρό προβληματάκι με το ιντερνετ μου το οποίο θα ληθεί στις 2 του μάη και αυτός είναι ο λόγος που δεν επισκέπτομαι άλλα blogs.Τώρα βρίσκομαι σε δανεικό pc!Θα τα πούμε σύντομα...

Πέμπτη 23 Απριλίου 2009

ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΓΕΛΑΣΟΥΜΕ...

Κάπου μέσα στο internet διάβασα αυτή την ¨"έρευνα" και γέλασα πολύ:


Έχετε απατήσει ποτέ τον/την σύζυγό σας;Τάρανδο τον/την έχω κάνει!                       27,4%
Και ποιος δεν έχει;                                       31,5%
Όχι, θα καθόμουν με το βόδι/την κάργια    41,0%
Φυσικά και όχι                                             0,1%
Αν ναι, για ποιο λόγο;Επειδή η μασχάλη του/της μυρίζει ιδρωτίλα      15,4%
Επειδή ο Λαλάκης του δεν έκανε "κούκου"       13,9%
Επειδή δεν μπορούσα να βρω την τρύπα της    18,4%
Επειδή μπορώ!                                                  26,7%
Επειδή χάλασε ο δονητής μου                          13,5%
Άλλο, ακόμα πιο ανατριχιαστικό                       12,1%
Απατήσατε τον/την σύζυγό σας......με τον/την καλύτερό/ή του/της φίλο/η     26,3%
...με τον υδραυλικό                                     14,1%
...με την γραμματέα μου                              21,1%
...με τουρίστα/τρια στην Σαντορίνη             9,7%
...με τον σκύλο μου                                    12,4%
...με την ηλεκτρική σκούπα                        10,6%
...με το κινητό μου                                     5,8%
Μιλήσατε στον/στην σύζυγό σας για την απιστία σας;
Για μαλάκα με πέρασες;                               72,4%
Όχι, αλλά το είδε στο blog μου                    18,1%
Ναι, στο πάρτυ που έκανα γι'αυτό το λόγο  9,5%
Αν ναι, πως αντέδρασε;
Με έβρισε                                                                              17,3%
Με έβρισε και με χώρισε                                                        23,2%
Με έβρισε, με χώρισε και μου πέταξε ένα βάζο στο κεφάλι    27,1%
Μου είπε "δεν πειράζει, κι εγώ το ίδιο"                                 30,6%
Χάρηκε και μου ζήτησε να κάνουμε τρίο                              1,8%
Πώς θα περιγράφατε τις σεξουαλικές σας σχέσεις με τον/την σύζυγό σας;
Σαν ξεφούσκωτη σαμπρέλα                                      12,8%
Σαν τραγούδι του Πλούταρχου                                 17,6%
Σαν γλειφιτζούρι με γεύση διάρροιας                        19,2%
Σαν αρχίδι μαγκωμένο σε δόκανο για αρκούδες       24,1%
Σαν τυρογαριδάκι μουλιασμένο στο νερό                 26,3%
Η τελευταία φορά που κάνατε σεξ με τον/την σύζυγό σας ήταν......όταν πήρε το Πρωτάθλημα η ΑΕΚ                       11,6%
...εφιαλτική και δεν θέλω να τη θυμάμαι                14,4%
...την πρώτη νύχτα του γάμου                              34,9%
...μοιραία, γιατί κάναμε παιδί                                  39,1%
Τι σκέφτεστε όταν κάνετε σεξ με τον/την σύζυγό σας;Τον Μπραντ Πιτ/Την Αντζελίνα Τζολί                                       28,2%
Τίποτα, με παίρνει ο ύπνος                                                      21,4%
Οτιδήποτε μπορεί να με αποτρέψει από το να ξεράσω           25,5%
Πόσο τυχεροί άνθρωποι είναι οι ασέξουαλ                              24,9%
Έχει μειωθεί η σεξουαλική σας επιθυμία από τότε που κάνατε παιδιά (αν έχετε);Όχι, πάντα τον/την έβρισκα το ίδιο απωθητικό/ή             19,8%
Όχι, έχει αυξηθεί - αλλά μόνο με άλλους/ες                       69,9%
Όχι, γιατί τα χρησιμοποιούμε κι αυτά καμιά φορά            10,3%
Παίρνετε τις απαραίτητες προφυλάξεις όταν κάνετε σεξ;Ναι, κλειδώνω την πόρτα               27,9%
Άσε, μην ξύνεις πληγές...                72,1%
Και τέλος, μια ερώτηση γενικού περιεχομένου: Τι είναι αυτό που έχει μήκος περίπου 17 εκατοστά και τρελαίνει τις γυναίκες;Το 500ευρο                  47,1%
Το τηλεκοντρόλ           26,7%
Η ΙΟΝ Αμυγδάλου        26,2%

Δευτέρα 20 Απριλίου 2009

Κυριακή 12 Απριλίου 2009



Μπήκε και ο Απρίλης και μύρισε Άνοιξη για τα καλά.Τα οικόπεδα γέμισαν δειλά αγριολούλουδα,τα δέντρα φορτώθηκαν ανθούς,ο ήλιος παίζει χαρούμενα με τα σύννεφα,τα πουλιά τιτιβίζουν κι αυτά διαλαλλόντας τον ερχομό της Άνοιξης.Νά΄σου και το
Πάσχα.Και πάω πίσω,σε κείνα τα χρόνια τα όμορφα,τα αγνά που με τόση προσμονή περιμέναμε να έρθει το Πάσχα.Εικόνες γεμίζουν το μυαλό μου.Τη μάνα να ξεσηκώνει το σπίτι απ΄άκρη σ΄άκρη κι ο τόπος να μοσχοβολά ασβέστη.Εμείς τα παιδιά να ανακατεβόμαστε στα πόδια της και να μας μαλώνει γλυκά.Τη νονά να έρχεται φορτωμένη με τα καθιερωμένα της δώρα(φουστανάκι,σοσόνια,παπουτσάκια,λαμπάδα και σοκολατένιο αυγό!)Τον πατέρα να τρέχει αγχωμένος να κανονίσει τις σούβλες για το κοκοτέτσι και το αρνί,τα κάρβουνα και τα ψώνια του πασχαλινού τραπεζιού.Τη νηστεία,που το μόνο καλό που εγώ μπορούσα να καταλάβω ότι έκανε είναι ότι μετά όλα ήταν πιο νόστημα!Ακόμα η μυρωδιά από τα κουλουράκια είναι στο μυαλό μου,και τα τσουρέκια δεν τα ξεχνώ!Κρυφοκοιτούσαμε τη μάνα που θα τα κρύψει,μέχρι να κοινωνίσουμε φυσικά,και η χαρά μας όλη ήτανε να πάμε να τα κλέψουμε...κι αυτό κάναμε.Μισά και λιγότερα τα έβρισκε ...κι εμείς κρυφογελούσαμε όλο καμάρι για την «ταρζανιά».Κάθε Σάββατο του Λαζάρου στολίζαμε μικρά ψάθινα καλαθάκια με αγριολούλουδα και πηγαίναμε να πούμε τον «λάζαρο»(κάτι σαν πασχαλινά κάλαντα)και μας γέμιζαν το καλαθάκι μας αυγά.Ω! τη χαρά είχαμε!...Μαζεύαμε λουλούδια από τις αυλές των γειτόνων και στολίζαμε κι εμείς τον Επιτάφειο και περνούσαμε από κάτω,για νά΄μαστε ευλογημένα.Μ.Σάββατο,Ανάσταση,και μετά Πάσχα,γλέντι τρικούβερτο και η μουσική στο διαπασών όσπου λίγο λίγο τα τραπέζια μας στη γειτονιά γίνονταν ένα .Τώρα μου λείπουν αυτές οι στιγμές,οι μυρωδιές,οι ήχοι...Πόύ πήγαν όλα?γιατί ισοπεδόθηκαν τα περισσότερα έθιμά μας,γιατί τίποτα δεν είναι όπως τότε?

Σάββατο 11 Απριλίου 2009

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗ ΧΑΡΟΥΛΑ










ΦΩΝΑΡΑ!

Πέμπτη 9 Απριλίου 2009

ΣΟΦΑ ΛΟΓΙΑ





Funny - Comments and Graphics!





4 πράγματα στη ζωή δεν γυρίζουν πίσω.
Οι στιγμές που ζήσαμε...
Τα λόγια που είπαμε...
Οι πράξεις που κάναμε...
Και οι ευκαιρίες που χάσαμε...
Αυτός που δεν καταλαβαίνει τη σιωπή σου,δεν μπορεί να καταλάβει ούτε και τα λόγια σου...
Τα ωραιότερα λόγια μιας αγάπης κρύβονται πίσω από τη σιωπή ενός βλέμματος.Ότι δεν ακούγεται δεν συμαίνει ότι δεν υπάρχει...
Ο έρωτας δεν βρίσκεται στον άλλον,είναι μέσα σε μας τους ίδιους.Εμείς τον ξυπνάμε,αλλά για να τον ξυπνήσουμε χρειαζόμαστε τον άλλο..
Δεν αγαπά πραγματικά όποιος δεν αγαπά για πάντα...

Τ ο μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε σε κάποιον που αγαπάμε είναι να τον κάνουμε να καταλάβει ότι τον αγαπάμε γι’αυτό που είναι...

Αγαπάμε αληθινά μόνο όταν αγαπάμε χωρίς λόγο...
Η αγάπη ποτέ δεν ζητάει,μόνο δίνει...
Ότι είναι για τη φωτιά ο άνεμος είναι και το εμπόδιο για την αγάπη...
Η ευτυχία δημιουργεί φίλους και η δυστυχία τους δοκιμάζει...
Μια σημαντική πλευρά της δημιουργικότητας είναι να μη φοβάσαι να αποτύχεις!
Η αλήθεια είναι σαν το φεγγάρι,ο καθένας μπορεί να δει μόνο ένα μέρος της..
Αληθινά όνειρα κάνουν μόνο οι ξύπνιοι...
Το να κάνεις λάθη είναι ανθρώπινο.Το να ρίχνεις το φταίξιμο στους άλλους είναι στρατηγική...
Ο μόνος άνθρωπος που δεν κάνει λάθη είναι αυτός που δεν κάνει τίποτε...
Όσο περισσότερο κοιτάς πίσω,τόσο λιγότερο προχωράς μπροστά...
Κάθε φορά που θες να πας μπροστά...πήγαινε πίσω και πάρε ΦΟΡΑ!...
Τα μυστικά δεν έχουν συντρόφους κι αν έχουν δεν είναι μυστικά...
Η αληθινή συγνώμη είναι αυτή που λέγεται δύσκολα και καθόλου αυθόρμητα...
Συγχώρεσαι αλλά μην ξεχνάς...
Σημασία δεν έχει που βρίσκεται το κορμί,αλλά που ταξιδεύει η ψυχή...
Αν ζητάς φίλους χωρίς ελλατώματα,θα μείνεις χωρίς φίλους...
Αν τα λάθη διδάσκουν τότε έχω καταπληκτική μόρφωση...
Κάποιοι άντρες αγαπούν τόσο τη γυναίκα τους που για να μην τη φθείρουν,χρησιμοποιούν γυναίκες άλλων...
Αν μια μέρα νιώθεις άχρηστος και καταθλημένος θυμήσου: κάποτε ήσουνα το πιο γρήγορα σπερματοζωάριο του κόσμου!...
Οι προ’ι’στάμενοι είναι όπως τα σύννεφα,όταν εξαφανίζονται κάνει υπέροχο καιρό...
Τ ο μυαλό είναι σαν την ομπρέλα,λειτουργεί καλύτερα όταν είναι ανοιχτό...
Δυο πράγματα είναι αχώριστα από το ψέμα: οι πολλές υποσχέσεις και οι πολλές δικαιολογίες...
Ο καλύτερος τρόπος για να κρατήσεις το λόγο σου είναι να μην τον δώσεις...
Νά’ σαι ευγενικός με όλους,κοινωνικός με πολλούς,οικείος με λίγους και φίλος με ελάχιστους...
Πάνω στην οργή σου ούτε να λες ούτε και να κάνεις οτιδήποτε...
Μή λες λίγα με πολλά λόγια,αλλά πολλά με λίγα λόγια...
.

Σάββατο 4 Απριλίου 2009

ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΑΓΑΠΗ

Ήτανε καλοκαίρι και κείνη βάλθηκε να αλλάξει δουλειά.Έτσι...χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο.Να κάνει μια αλλαγή ήθελε.Όταν τέλειωσε από το ραντεβού που είχε σε κάποιο ξενοδοχείο,η νέα της δουλειά της άρεσε πολύ.Είχε προοπτικές ,το περιβάλον ήταν πολύ όμορφο και οι συνεργάτες της φάνηκαν καλοί.
Ξεκίνησε γεμάτη χαρά και αισιοδοξία,αν και μέσα της ένιωθε ότι σαν να την έφερε η μοίρα εκεί μέσα,λαμβάνοντας υπ΄όψιν τις συνγκυρίες των καταστάσεων που είχαν συμβεί πριν ακόμα πατήσει το πόδι της εκεί.
Το μάτι της έπιασε μια φιγούρα ψηλή,αρρενωπή,να περπατά με τη χάρη του τίγρη.Και η καρδιά της σκύρτισε.Αυτό ήταν,αμέσως ένιωσε το γνώριμο φτερούγισμα στο στομάχι...Έρωτας !Φυσικά δεν άργησε να μάθει πως αυτός ο ανθρωπος που της ξύπνησε ερωτικά συναισθήματα μέσα της μετά από νάρκη ετών,ήτανε ο Διευθυντης της !κι αυτό έκανε τα πράγματα ακόμη χειρότερα.....
Στις αρχές κι ενώ εκείνος είχε υοθετήσει την τακτική του σκοτσέζικου ντους απέναντί της ,δηλαδή πότε ήταν ακρως ερωτικός ,με λόγια όλο υπονοούμενα και ματιές γεμάτες υποσχέσεις και πότε την αντιμετώπιζε με ψυχρότητα και αδιαφορία.Αυτό ήταν που την τρέλενε.Δεν ήξερε πως να χειριστεί τα αισθήματά της και την συμπεριφορά της απεναντί του.
Όμως για ένα πράγμα ήτανε απόλυτα σίγουρη.Αυτός ο αντρας ήτανς πλασμένος γι΄αυτή.Η χημεία τους ήταν τέτοια που δεν συναντάς κάθε μέρα.Ήξερε πως αυτός κατείχε το θέμα «γυναίκα».Αν ήταν να τον κερδίσει έπρεπε να γίνει με αξιοπρέπεια αλλα και λαγνεία ταυτόχρονα,γιατί μόνο αυτό ήτανε το ευαίσθητο σημείο του.Να τον προκαλέσει αλλά όχι πρόστυχα,από κάτι τέτοια ήτανε χορτασμένος.
Και τα κατάφερε...Βρέθηκαν μαζί σ΄ένα δωμάτιο του ξενοδοχείου κάποιο βράδυ μετά τη δουλειά.Αγκαλιάστηκαν με προτόγνωρο για κείνη πάθος και γυμνώθηκαν χωρίς κανεις να το καταλάβει.Το άγγιγμά του ήταν κόλαση.Ένιωθε τα χέρια του να ταξιδεύουν στο κορμί της και να της προκαλούν τρικυμία,ταραχή, ρίγος ...Οι αισθήσεις προσπαθούσαν να προλάβουν το μυαλό,μα μάταια...η καρδιά χτυπούσε σε ξέφρενο ρυθμό που νόμιζε ότι θα σπάσει.Παραδόθηκε με όλο της το είναι,απόλαυσε την κάθε στιγμή,το κάθε άγγιγμα του,την κάθε κολασμένη κουβέντα που της ψυθίριζε...έγινε δική του !
Μέσα στην δυνατή αγκαλιά του μετά τον απόλυτο έρωτα,διαπίστωσε πως ήταν το πεπρωμένο της αυτός ο άντρας.Δεν υπήρχ ε ούτε μια περίπτωση να ξανανιώσει έτσι με κανένα.Ούτε και ήθελε άλλον να ακουμπίσει το κορμί της.Θα ήταν για πάντα δική του,έστω κι αν δεν ήξερε αν θα υπάρξει άλλη φορά!...
Όμως τέτοιες στιγμές έζησε μαζί του πολλές και μοναδικές κάθε φορά.Ποικιλία και φαντασία,πάθος,τρέλλα,ορμή,ολοκληρωτικό δόσιμο.Τον ένιωθε να είναι εκεί 100% ,δικός της με όλο του το είναι και κάθε φορά με το ίδιο πάθος της χάριζε τα νιάτα του!Και μετά από ώρες ανείπωτου έρωτα τραγουδούσαν μαζί αγαπημένα τραγούδια.Εκείνες τις στιγμές υπήρχε αγάπη.Μόνο που όταν έκλεινε την πόρτα πίσω της,καθώς έφευγε όλα σταματούσαν εκεί.Όλη η ομορφιά,η ευτυχία...ως την επόμενη φορά,που την περίμεναν με λαχτάρα και οι δύο.
Τρισίμισι χρόνια πέρασαν κάπως έτσι,χωρίς ο χρόνος να αλλιώσει τίποτα.Ούτε το πάθος ,ούτε η αγάπη πειράχτηκαν.’Ομως η ζωή είχε άλλα πλάνα για κείνους. Έριξε έναν κεραυνό και τους «έκαψε».Ανατράπηκαν τα πάντα μέσα σε μια μέρα...όλα χάθηκαν.Εκεινος έχασε τη δουλειά του για κάποιους λόγους κι εκείνη,μην μπορόντας να φανταστεί το χώρο χωρίς αυτόν ,έδωσε παραίτηση και σταμάτησε κι αυτή την ίδια μέρα.Πού να ρίξει το βλέμα της και να μην της θυμήσει εκείνον ?Από ποιό δρομάκι να περάσει και να μην έρθουν στο μυαλό της εκείνες οι νύχτες που σαν τον κλέφτη έτρεχε μεσα στα σκοτάδια να τον συναντήσει?
Κάπως έτσι σκέφτηκε και έφυγε...Προσπάθησαν πολύ και βρέθηκαν μερικές φορές ακόμα,όμως χωρίς να το ομολογούν, κάπου μέσα τους ήξεραν ότι αυτή η σχέση ξεψυχά.Το τέλος δεν ήξεραν μόνο...
Και ήρθε το τέλος σκληρό,έσμιξαν τα κορμιά τους, ενώθηκαν τα βλέματά τους,τα δάκρυά τους ομολόγησαν την αγάπη τους...φοβόντουσταν!Δεν αποχαιρετήστηκαν,δεν είπαν αντίο...
Θα ζούνε χωριστά,θα φοράνε τη μάσκα της ευτυχίας ,αλλά θα ανοίκουν πάντα ο ένας στον άλλο.’Εστω κι αν σε ‘αλλες αγκαλιές μέσα θα βρεθούν...Κι όλα αυτά γιατί?.....γιατί ήταν
.... Παράλληλη αγάπη

ΛΑΘΟΣ ΧΡΟΝΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ




Πολλές φορές στη ζωή μου ήρθαν έτσι τα πράγματα που είπα:
ΛΑΘΟΣ ΧΡΟΝΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ...
Ο κατάλληλος άνθρωπος ήρθε αλλά άργησε...άργησε πολύ.Τώρα τα θέλω δίνουν τη θέση τους στα πρέπει...
Η κατάλληλη δουλειά αλλά...τώρα πια δεν με "πέρνει"για αλλαγές!...
Η κατάλληλη φίλη αλλά...τώρα έμαθα μόνη μου.
Η ανεξαρτησία...ναι την απόκτησα,αλλά δεν έχω χρόνο...
Κι άλλα πολλά που με φέρνουν μπροστά σ΄ένα δίλλημα.Ρισκάρω ή όχι?
Και μια πίκρα στη σκέψη,ένα παράπονο...γιατί τώρα?
Άδικη που είναι η ζωή μερικές φορές...

Τρίτη 31 Μαρτίου 2009

A'I' SIXTYR

Aπόψε σκόπευα μόνο να ταξιδέψω στα bloggs των φίλων μου χωρίς να βάλω νέα ανάρτηση.Ακουσα όμως τα νέα στην τηλεόραση και εξοργίστηκα πολύ.
Για άλλη μια φορά,κάποιοι γιατροί,κάπου στον Καναδά,που αφιέρωσαν τη ζωή τους πάνω στις έρευνες για νέα φάρμακα,ανακάλυψαν το "πολυχάπι".Ένα συνδιασμό 5 φαρμάκων μαζί που μπορεί να προστατέψει τον άνθρωπο από εγκεφαλικά και καρδιακά επεισόδια λόγω υψηλής χοληστερόλης,πίεσης και δεν θυμάμαι τι άλλο.ΑΚΟΥΣΩΝ ΑΚΟΥΣΩΝ!Οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρίες "μποϊκοτάρουν"το προϊόν γιατί,λέει, μπορεί κάποιος να έχει αλλεργία.....Να μην το πάρει αυτός που έχει αλλεργεία αλλά γιατί να το στερηθούν όλοι οι υπόλοιποι που δεν έχουν?Τα πράγματα είναι "απλά",όπως ακριβώς έγινε και με τον Ελληνοκαναδό γιατρό που ανακάλυψε το φάρμακο κατά του καρκίνου και δεν το ζήτησε καμιά φαρμ.εταιρία γιατί δεν είχε ακριβά συστατικά κι έτσι δεν υπήρχε οικονομικό ώφελος!Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και τώρα.Αντί για 5 κουτια φάρμακα ο καθένας θα μπορούσε μόνο μ'ένα να βρει τη γιατρειά του.Ομως ΟΟΟΧΙ,αν δεν "κονομίσουν" οι μεγαλοεταιρίες,φάρμακο δεν δίνεται στην αγορά για τον κοσμάκι!
Που κατάντησε η κοινωνία μας!Ανθρωπος να 'ΤΡΏΕΙ' άνθρωπο.
Κάτι τέτοια με τρελαίνουν και λέω:Γιατί να μην μπορούμε, ΟΛΟΥΣ αυτούς που μας μεταχειρίζοντε και μας βλέπουν μόνο ώς κέρδος,να τους εξαφανίσουμε από προσώπου γης?θα ξεβρώμιζε ο τόπος!
Αϊ σιχτυρ!

Κυριακή 29 Μαρτίου 2009

Ax ζωή!



Κυριακή πρωί κι εγώ παρέα όπως πάντα με το καφεδάκι μου και το τσιγάρο να καίγεται ανάμεσα στα δάχτυλα.Απόλυτη ησυχία και το μυαλό μπορεί να τρέξει παντού αναπόσπαστο.Σήμερα νιώθω την Άνοιξη,έξω ακούω χαρούμενες φωνές μικρών παιδιών που μαζί με τα πουλιά μοιάζει να συμμετέχουν στη χορωδία της φύσης.
Για μένα τί αλλάζει?Τίποτα,αλλά αισθάνομαι λίγο αισιόδοξη,ίσως η σημερινή μέρα σηματοδοτεί κάτι καινούριο,κάτι καλό νά’ρχετε.Αχ αυτή η ζωή με τα τερτύπια της!Τί άλλο μου έχει φυλαγμένο άραγε?Είναι ο ποιό ευφάνταστος σεναριογράφος,μια ‘’αρχή’’που όλοι μας υπακούμε χωρίς να μπορούμε να κάνουμε κι αλλιώς.Όμως κουράστηκα,νιώθω πως με εγκαταλείπουν οι δυνάμεις μου και φοβάμαι.Γιατί δεν έχω αυτή την πολυτέλεια να κάνω πίσω.Είμαι ένας μάχημος στρατιώτης που παέι στην μάχη αλλά φοβάται.Κι όμως πρέπει να συνεχίσω,πρέπει να ανεβαίνω την ανηφόρα μου στοϊκά.Ας γυρίσει και για μένα μια άλλη σελίδα!Χρόνια τώρα περιμένω,λαχταρώ.
Έχει ομορφιές ετούτη η ζήση,για τα μάτια,τ΄αυτιά,την ψυχή!

Παρασκευή 27 Μαρτίου 2009

Κρυφτούλι με τις αξίες (Γιατί ο έρωτας είναι τυφλός)

Αφιερωμένο σ'όλους εκείνους που ακόμα κρύβουν ένα παιδί μέσα τους...

&#954;&#961;&#965;&#966;&#964;&#959;&#973;&#955;&#953; &#956;&#949; &#964;&#953;&#962; &#945;&#958;&#943;&#949;&#962;


Mια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και όλες οι αξίες του ανθρώπου.
Η Τρέλα αφού συστήθηκε 3 φορές στην Ανία, της πρότεινε να παίξουν κρυφτό.
Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει ενώ η Περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε :
"Τι είναι κρυφτό;"
Ο Ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία και η Χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα και την Απάθεια -την οποία δεν την ενδιέφερε ποτέ τίποτα- να παίξουν κι αυτοί.
Αλλά υπήρχαν πολλοί που δεν ήθελαν να παίξουν:
Η Αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε ότι ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν, η Υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και η Δειλία δεν ήθελε να ρισκάρει.
Ένα, δυο, τρία άρχισε να μετράει η Τρέλα.
Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η Τεμπελιά. Μιας και βαριόταν κρύφτηκε στον πρώτο βράχο που συνάντησε.
Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς και η Ζήλια κρύφτηκε στη σκιά του Θριάμβου ο οποίος με τη δύναμή του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο.
Η Γενναιοδωρία δεν μπορούσε να κρυφτεί γιατί κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόταν υπέροχο μέρος για να κρυφτεί κάποιος άλλος φίλος της οπότε την άφηνε ελεύθερη. Και έτσι η Γενναιοδωρία κρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα.
Ο Εγωισμός αντιθέτως βρήκε αμέσως κρυψώνα, ένα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο γι` αυτόν.
Το Ψέμα πήγε και κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού.
Το Πάθος και ο Πόθος κρύφτηκαν μέσα σε ένα ηφαίστειο.
Ο Έρωτας δεν είχε βρει ακόμη κάπου να κρυφτεί. Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί...
1000... μέτρησε η Τρέλα και άρχισε να ψάχνει.
Την πρώτη που βρήκε ήταν η Τεμπελιά αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ μακριά.
Μετά βρήκε την Πίστη που μίλαγε στον ουρανό με τον Θεό για θεολογία.
Ένιωσε το ρυθμό του Πόθου και του Πάθους στο βάθος του ηφαιστείου και αφού βρήκε την Ζήλια δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρει κα τον Θρίαμβο.
Βρήκε πολύ εύκολα το Δίλημμα που δεν είχε ακόμη αποφασίσει που να κρυφτεί.
Σιγά - σιγά τους βρήκε όλους εκτός από τον Έρωτα.
Η Τρέλα έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δέντρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, μα τίποτα...
Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και άρχισε να τον κουνάει νευρικά ώσπου άκουσε ένα βογκητό πόνου. Ηταν ο Ερωτας που τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα, του είχαν πληγώσει τα μάτια.
Η Τρέλα δεν ήξερε πως να επανορθώσει, έκλαιγε, ζήταγε συγγνώμη και στο τέλος υποσχέθηκε να γίνει ο οδηγός του Ερωτα.
Κι έτσι από τότε ο Έρωτας είναι πάντα τυφλός και η Τρέλα πάντα τον συνοδεύει

Πέμπτη 26 Μαρτίου 2009

Endless love





Good Bye - Comments and Graphics!




Yπάρχουν άνθρωποι που αγαπάμε πολύ,που ερωτευτήκαμε και είναι δύσκολο ν'αφήσουμε πίσω,άνθρωποι που έχουν σημαδέψει τη ζωή μας.'Ανθρωποι που ζήσαμε και μοιραστήκαμε μοναδικές στιγμές μαζί.Είναι αυτοί οι ξεχωριστοί άνθρωποι που ήταν εκεί όταν τους χρειαζόσουνα,που ίσως να σε πλήγωσαν αλλά και σε αγάπησαν πολύ.Σου είναι αφάνταστα επώδυνο να πάρεις εκείνη την απόφαση και να φύφεις,να προχωρήσεις τη ζωή σου κι όμως είναι φορές που δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά.Έχεις πονέσει πολύ κι έχεις κι εσύ πονέσει άθελά σου,ακούσια κάποιον άλλον.Πάντα θα αναρωτιέσαι γι'αυτούς τους ανθρώπους ''τι κι αν...''αλλά τη δεδομένη στιγμή ξέρεις ότι το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να απομακρυνθείς,χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχεις πάψει να νοιάζεσαι,έχεις πάψει να αγαπάς,να ενδιαφέρεσαι και να θέλεις να βοηθήσεις,να αγκαλιάσεις τον άλλο,να τον κάνεις να νιώσει χαρούμενος,ευτυχισμένος,μα δεν μπορείς γιατί απλά θα κάνεις τα πράγματα χειρότερα από ότι ήδη είναι.Αυτοί οι άνθρωποι θα κατοικούν για πάντα μέσα σου,μέσα στην καρδιά και στο μυαλό σου κι όλα όσα έχετε ζήσει μαζίθα είναι πάντα καλά φυλαγμένα ως ο πολυτιμότερος θυσαυρός στο μπαούλο των αναμνήσεών σου!
Είναι φορές που εύχεσαι να ήταν διαφορετικά τα πράγματα,οι συνθήκες.Είναι φορές που σκέφτεσαι''ίσως θα έπρεπε να έκανα άλλη μια προσπάθεια,να δώσω άλλη μια ευκαιρία...''μα αντιθέτως προτιμάς να πεις ''δεν ήτανε γραφό''
Δεν πιστεύω στη μοίρα,πιστεύω ότι εμείς καθορίζουμε τη ζωή μας,αλλά παντα υπάρχουν οι αστάθμητοι παράγοντες που δεν μπορούμε εμείς να ελέγξουμε και ίσως αυτό να είναι για το καλύτερο.Μακάρι να είναι για το καλύτερο.
Τώρα το μόνο που απομένει είναι να είσαι περίφανος που έχεις γνωρίσει τέτοιους ανθρώπους,που έχεις ζήσει τέτοιες στιγμές,που έχεις γελάσει,που έχεις κλάψει,που ένοιωσες τόσο έντονα συναισθήματα,που βίωσες κάτι τόσο υπέροχο...

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009

Παρασκευή 20 Μαρτίου 2009

ΓΥΝΑΙΚΑ-ΓΑΤΟΥΛΑ





ΓΥΝΑΙΚΑ-ΓΑΤΟΥΛΑ


Ανήκω στο είδος εκείνο της γυναίκας που είναι δυναμική,ικανή και δραστήρια.Που είναι έτοιμη να τα ''βάλει'' με οτιδήποτε και ότι αναλάβει να το βγάλει εις πέρας.Αυτή είναι η τρομερή ύπαρξη που δεν φοβάται,δεν διαπραγματεύεται την περιφάνεια της και δεν χαλαλίζει την αξιοπρέπειά της σε κανένα και για κανένα λόγο.
Όλα αυτά όμως όσο κρατά η μέρα γιατί μετά...όταν πέσει το σκοτάδι,όταν η δουλειά τελειώσει,όταν όλα όσα είχα να κάνω τα διεκπεραίωσα επιτυχώς και γυρίσω σπίτι,εκεί που μπορώ να βγάλω τη μάσκα μου γιατί δεν νιώθω ευάλωτη,εκεί όλα αλλάζουν.Βλέπω τον εαυτό μου όπως πραγματικά είναι.Μια γυναίκα που θέλει να ακουμπίσει πάνω σε μια σίγουρη αγκαλιά,να κουλουριαστεί μέσα σ'αυτή και να νιώσει ότι δεν μπορεί κανένας και τίποτα να την πειράξει,να την πληγώσει.Ν'ακούσει μια φωνή να της λέει...είμαι εδώ για σένα,μη φοβάσαι...Και με το απαλό του χάδι να διώξει από πάνω μου όλο το βάρος των ευθυνών της καθημερινότητας...Ας είναι μόνο για να περάσει η νύχτα,εγώ θα γεμίσω δύναμη και αύριο θα είμαι πάλι έτοιμη να ριχτώ στη ''μάχη'',θα είμαι η σκύλα(γιατί αυτή είναι η μάσκα''μου)θα τα καταφέρω και πάλι,ως τη νύχτα........
Βλέποντας τριγύρω μου κάποιες άλλες γυναίκες που δεν έκαναν στη ζωή τους τίποτα,δασκαλεμένες να μην αναλαμβάνουνε πρωτοβουλίες κι ευθύνες και χρησιμοποιώντας
έντεχνα το στυλ της χαδιάρας γατούλας,διαπιστώνω ότι ο δρόμος της ζωής γι'αυτές είναι ολόισιος ενώ για μένα που δε χαρίζομαι είναι πολύ ανηφορικός!
Πιο εύκολα είναι όλα όταν τα βλέπεις από την ''οριζόντια''θέση με τα πόδια να μουτζώνουν το Θεό,σιγά τη θυσία θα έλεγε κανείς.Δώσε στους άντρες αυτό που θέλουνε και πέρνεις κι εσύ αυτό που θέλεις χωρίς ούτε καν να κουραστεί το κορμάκι σου!
Ενώ αν θέλεις να είσαι ''μάγκας'',να μη χρωστάς σε κανέναν χάρες και να νιώθεις καλά,τότε έχει πολύ ''κουπί''.Αλλά αξίζει τον κόπο να ξυπνάς το πρωί και να βλέπεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη και να λες:μπράβο ρε,έστω κι αν αυτά που κατάφερες δεν είναι και πολλά,είναι όμως σημαντικά γιατί δε θυσίασες την αξιοπρέπειά σου.Δεν κατάπιες τη γλώσσα σου όταν διαφώνησες με τους προ'ι'σταμένους σου,πλήρωσες το τίμημα για όλα σου τα λάθη. Δεν είσαι άχριστη γατούλα διακοσμητικό στοιχείο κάποιου καναπέ,είσαι ΤΙΓΡΗΣ !

Τετάρτη 18 Μαρτίου 2009

Σκόρπιες σκέψεις




Αρχικά αυτός ήταν ο λόγος που αποφάσισα να κάνω αυτό το glog.Να γράφω τις σκέψεις μου,κάτι σαν ημερολόγιο ας πούμε.


Εκείνο που με κάνει να θέλω να αναλύσω είναι Η ΑΓΑΠΗ.Υπάρχει, αλλά πόσο κρατάει?Το σίγουρο είναι ότι χρειάζεται από κοινού προσπάθεια για να κρατήσει όσο το δυνατόν περισσότερο.Πρέπει να φτάσουμε στα όριά μας,να τα μάθουμε και να μην τα ξεπερνάμε.Ένα λάθος που κάνουμε όλοι μας ,όταν ο έρωτας μας έχει κατακλύσει την καρδιά ,είναι να θέλουμε να είμαστε συνέχεια μαζί με τον άνθρωπό μας,συνέχεια...Αυτό στην αρχή είναι ωραίο,δηλώνει ενδιαφέρον,έρωτα αλλά και αποκλειστικότητα που τη δίνουμε απλόχερα.Δεν αργεί όμως η ώρα που διαπιστώνουμε ότι θέλουμε και τον προσωπικό μας χώρο και χρόνο.Ολοι οι άνθρωποι το έχουν ανάγκη,κάποιοι ίσως να αργήσουν να το καταλάβουν.Ομως είναι μια αλήθεια που πρέπει να αντιμετωπίζεται και ένα δικαίωμα που πρέπει να προσφέρεται μέσα στη σχέση.Αλλιώς νιώθεις να πνίγεσαι.

Η ανασφάλεια είναι μεγάλο κακό μέσα στη σχέση.Και γι'αυτή πρέπει να προσπαθήσεις πολύ να την καταπολεμήσεις.Εκτός κι αν έντεχνα σου την καλλιεργεί το άλλο σου μισό.Αν όμως πιστεύεις στον εαυτό σου,σίγουρα μπορείς και να την αντιμετωπίσεις.

Το να μπορείς να λες αλήθειες και να ακούς αλήθειες θέλει πολύ δύναμη,πίστεψέ με.Ομως αυτός είναι ο μόνος δρόμος προς την ευτυχία.Γιατί είναι όλα καθαρά σαν γυαλί,δεν υπάρχει τίποτα σκοτεινό και ξέρεις τι έχεις μπροστά σου.

Προσωπικά πιστεύω πως πραγματικά τυχερός άνθρωπος είναι αυτός που γνωρίζει την αγάπη δύο φορές στη ζωή του και τη ζει σε όλο της το μεγαλείο.Με γέλιο,δάκρυ,αγωνία,ανασφάλεια,πάθος,ευτυχία.

Όμως επειδή όλα κάποτε τελειώνουν, και ιδίως τα ωραία, έτσι κι αυτή η αγάπη θα μαραθεί,θα ξεφτίσει.Σιγά σιγά το βασιλόπουλο θα αρχίσει να μοιάζει πιο πολύ με βάτραχο μέρα με τη μέρα παρά με το πριγκηπόπουλο που είχαμε ονειρευτεί.Οταν αυτό συμβεί εμείς θα φλερτάρουμε με τα δεύτερα -άντα μάλλον.Δίνουμε λοιπόν κάποιο χρόνο στον εαυτό μας και μετά (εδώ είναι η τύχη που έλεγα πιο πάνω)γνωρίζουμε κάποιον άλλον άνθρωπο γλυκό,ζεστό,ευγενικό,που να ξέρει να αγαπά και να δίνεται.

Και τότε ζούμε την δεύτερη αγάπη,που συνήθως είναι πιο βαθιά,πιο μεστή και με λιγότερα λάθη(βλέπε εμπειρίες).Την ίδια σταθερή πτωτική πορεία θα έχει κι αυτή η σχέση αλλά μέχρι να έρθει στο τέλος της εμεις θα έχουμε φτάσει αισίως τα τρίτα-ήντα και τότε θα φλερτάρουμε με κάποιον άλλο......πιο άχαρο!









ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟ





Ο Δημήτρης Μητροπάνος είναι ένας από τους τραγουδιστές,που με το ήθος του και τη σοβαρότητά του θα έπρεπε να είναι παράδειγμα προς μίμιση για τους νεότερους του είδους. Η βαθειά, βελούδινη φωνή του είναι συγκλονιστική και μοναδικά ανεπανάληπτη.Οι στίχοι των τραγουδιών που κάθε φορά επιλέγει για τον εκάστοτε δίσκο του είναι ''ποίηση'',που σε συνδυασμό με την υπέροχη ερμηνεία του Δημήτρη,γίνονται θε'ι'κή μελωδία που εμένα προσωπικά με συνεπαίρνει.
Ας τον απολαύσουμε λοιπόν..............




Σάββατο 14 Μαρτίου 2009

Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΓΕΝΙΑ

"Δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια
γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να
περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό
ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο
το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.
Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.
Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε
ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το
«σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια
και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.
Ανεβαίναμε στα ποδήλατα
χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες
χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές
γωνίες.
Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια.
Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες
κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε
ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν
έπαθε κήλη ή εξάρθρωση.
Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε
όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα
φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν
κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος
για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» .
Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με
πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και
όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να
κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο
ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.
Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως
κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια
νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα.
Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν
πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.
Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες
με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να
βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά
βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό,
κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας
έξω, τρέχοντας και παίζοντας.

Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.
μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν
υπεύθυνο!Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους
φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους
γονείς μας.Πώς τα καταφέραμε;
Χάσαμε χιλιάδες μπάλλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση,
όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση.
Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν
ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε
να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο
άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να
περάσουν όλοι. Τι φρίκη!
Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες
στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς
μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην
άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά.

Ρίχναμε τα κορίτσια
κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο
chat room και γράφοντας ; ) : D : P

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά
μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα σημερινά
παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.

Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να
μεγαλώσεις σαν παιδί..."

Εδώ με βρίσκουν οι: