Μπήκε και ο Απρίλης και μύρισε Άνοιξη για τα καλά.Τα οικόπεδα γέμισαν δειλά αγριολούλουδα,τα δέντρα φορτώθηκαν ανθούς,ο ήλιος παίζει χαρούμενα με τα σύννεφα,τα πουλιά τιτιβίζουν κι αυτά διαλαλλόντας τον ερχομό της Άνοιξης.Νά΄σου και το
Πάσχα.Και πάω πίσω,σε κείνα τα χρόνια τα όμορφα,τα αγνά που με τόση προσμονή περιμέναμε να έρθει το Πάσχα.Εικόνες γεμίζουν το μυαλό μου.Τη μάνα να ξεσηκώνει το σπίτι απ΄άκρη σ΄άκρη κι ο τόπος να μοσχοβολά ασβέστη.Εμείς τα παιδιά να ανακατεβόμαστε στα πόδια της και να μας μαλώνει γλυκά.Τη νονά να έρχεται φορτωμένη με τα καθιερωμένα της δώρα(φουστανάκι,σοσόνια,παπουτσάκια,λαμπάδα και σοκολατένιο αυγό!)Τον πατέρα να τρέχει αγχωμένος να κανονίσει τις σούβλες για το κοκοτέτσι και το αρνί,τα κάρβουνα και τα ψώνια του πασχαλινού τραπεζιού.Τη νηστεία,που το μόνο καλό που εγώ μπορούσα να καταλάβω ότι έκανε είναι ότι μετά όλα ήταν πιο νόστημα!Ακόμα η μυρωδιά από τα κουλουράκια είναι στο μυαλό μου,και τα τσουρέκια δεν τα ξεχνώ!Κρυφοκοιτούσαμε τη μάνα που θα τα κρύψει,μέχρι να κοινωνίσουμε φυσικά,και η χαρά μας όλη ήτανε να πάμε να τα κλέψουμε...κι αυτό κάναμε.Μισά και λιγότερα τα έβρισκε ...κι εμείς κρυφογελούσαμε όλο καμάρι για την «ταρζανιά».Κάθε Σάββατο του Λαζάρου στολίζαμε μικρά ψάθινα καλαθάκια με αγριολούλουδα και πηγαίναμε να πούμε τον «λάζαρο»(κάτι σαν πασχαλινά κάλαντα)και μας γέμιζαν το καλαθάκι μας αυγά.Ω! τη χαρά είχαμε!...Μαζεύαμε λουλούδια από τις αυλές των γειτόνων και στολίζαμε κι εμείς τον Επιτάφειο και περνούσαμε από κάτω,για νά΄μαστε ευλογημένα.Μ.Σάββατο,Ανάσταση,και μετά Πάσχα,γλέντι τρικούβερτο και η μουσική στο διαπασών όσπου λίγο λίγο τα τραπέζια μας στη γειτονιά γίνονταν ένα .Τώρα μου λείπουν αυτές οι στιγμές,οι μυρωδιές,οι ήχοι...Πόύ πήγαν όλα?γιατί ισοπεδόθηκαν τα περισσότερα έθιμά μας,γιατί τίποτα δεν είναι όπως τότε?